Vrijdag, zaterdag en zondag – Isadou en Jaw Jaw

We vertrokken tegen 9 uur met een hele bende op trip. We waren in het totaal met 15. Dat was wel leuk dat je met zo een grote vriendengroep samen vertrok. We hadden dezelfde gids als bij de vorige trip, Sergio. We maakten weer enkele tussenstoppen op de heenweg. Dit was wel nodig want dan kon je even de benen strekken en een sanitaire stop houden. Nu was het een veel langere rit als de vorige keer. 

We reden met de bus tot we niet verder meer konden rijden. Dat is nu eenmaal zo in Suriname je kan maar tot een bepaald punt rijden en dan moet je met de boot verder. Gelukkig zijn de banen nu al geasfalteerd want Sergio vertelde dat dit tot vorig jaar niet zo was. Dan was de rit veel hobbeliger en moeilijker. Het was zelfs zo dat de bus soms geduwd moest worden. Maar dit was gelukkig niet meer voor ons. We kwamen dus op het punt dat we niet meer op de weg konden rijden. Daar moest alles van de bus in de boot geladen worden. We maakten een mensenketting en gaven alle bagage door. Toen stapten we allemaal de boot in. De eerste keer in zo’n boot vond ik wel spannend. Je beweegt echt hard mee en zit laag tegen het water aan. Dit is soms wel een eng gevoel als je weet dat er overal kaaimannen en pyrania’s rond zwemmen.

Het was een goed half uur op de boot en dan kwamen we toe op Isadau. Dit is een klein vakantie-eiland. We waren met onze groep bijna helemaal alleen op het eiland. Er waren daar maar 4 andere mensen. Dat was dus bijna ons privéverblijf. Als we op het eiland waren, mochten we onze tassen in de kamers gaan plaatsen. Het waren allemaal hutjes per 4 personen. Elk hutje had ook een naam. Dat van ons heette ‘Koaki’. Dat betekent ‘Kom hier’ in het Saramakaans. Elk hutje had ook zijn eigen toilet en douche. Ik lag samen met Sophie, Atina en Natania. We hadden het daar gezellig met ons 4.

Tegen dat alle bagage was weggezet, was het eten klaar. We gingen met zijn allen gaan smullen van een heerlijke maaltijd. Daarna gingen we een verfrissende duik nemen in onze persoonlijke jacuzzi. Achter onze hutjes was er een stroomversnelling. Daar konden we allemaal lekker inliggen en genieten van een natuurlijke massage. Dit deed echt deugd. Je moest je wel telkens goed vastzetten want anders ging je zo met de stroom mee. Ik was blij dat ik mijn waterschoentjes mee had want deze kon je zeker al goed gebruiken. Na de verfrissende duik gingen we ons omkleden en gingen we nog even gezellig bijpraten.

 ’s Avonds konden we weer lekker genieten van saoto. Daarna maakten we ons klaar om enkele dieren te gaan spotten. Ik wreef me goed in met tropical bush, een product dat veel deet bevat zodat de insecten je niet te vlug zouden steken. We gingen met de boot op tocht en zagen enkele kaaimannen, vogels en vleermuizen. Ik zat ik het bootje naast Eline en we hadden ook een heel gezellige babbel.

Eenmaal we terug op het eiland waren, maakte Sergio een kampvuur voor ons. We werden weer getrakteerd op bakabana’s. Toen wouden enkele nog op zoek gaan naar tarantula’s. Deze hebben we dan ook gezien. Echt grote beesten. Deze zitten vaak op bananenbomen of ananasplanten omdat ze daar grote bladen hebben om onder te zitten. Op zich moet je van deze ‘beestjes’ geen schrik hebben want zolang jij niets doet, doen zij ook niets. Ze kunnen bijvoorbeeld ook niet bijten. Als ze schrikken laten ze haartjes vallen en deze kunnen wel voor een irritatie zorgen. Dit is het enige wat je dus kan voor hebben. Waarom zou je er dus schrik voor hebben? ;)

We hebben nog gezellig gepraat en speelden ook nog enkele spelletjes. We hebben ons goed geamuseerd want ik lag pas tegen 2uur30 in mijn bed.

De volgende ochtend moesten we tegen 9 uur aan het ontbijt zijn. Het ontbijt was weer heerlijk. Er was weer te veel om te kiezen. Er waren pannenkoeken, brood, beleg, eitjes, fruit,… Te veel van al dat lekker. We moesten onze maagjes goed vullen want we gingen een wandeling in de jungle maken. Hiervoor moesten we weer met het bootje even varen. We zaten namelijk op een eiland.

De boswandeling duurde maar 2 uur. We kwamen heel wat te weten over de verschillende planten en vruchten. Welke je voor wat best kan gebruiken. Ik kan mijn ogen nog steeds niet geloven van zo een prachtige natuur het hier is.

Sergio vertelde over bepaalde vruchten; wat je er mee kan doen. Zo kan je met de schaal van sommige vruchten mooie kommen en opschepschotels maken.

In deze vrucht zitten vaak ook ‘lekkere’ maden. Hij maakte er één open en toonde de made die erin zat. Hij vroeg of iemand wou proeven maar iedereen heeft gepast. Hij heeft die uiteindelijk zelf opgegeten. Hij zei dat het lekker zout smaakte. Ik wil hem best geloven maar dit is toch niets voor mij.

Verder kwamen we ook nog een bladkikker tegen. Deze kan je echt bijna niet tussen de bladeren zien. Zijn bovenkant is in de vorm van een blad en heeft ook de kleur ervan.

We hoorden en zagen ook nog enkele fluitkevers.

We zagen ook nog de grootste mieren die er waren. Deze kunnen je hard prikken. Als dit gebeurt, zwelt deze plek meteen heel erg op. Deze beestjes vermijd je dus best.

We kwamen ook nog een vel tegen van een salamander.

Juist voor we terug op de boot gingen stappen, vonden enkele van de groep een soort gebit van een dier. Dit zou volgens Sergio van een soort rat of muis zijn die hoogstwaarschijnlijk door een slang is opgegeten.

We keerden met het bootje terug naar ons eiland. Dan konden we nog even ontspannen voor we gingen eten. Bijna iedereen ging het water opzoeken maar ik bleef even van de natuur genieten. Na een uurtje was het tijd voor het middagmaal. We aten gebakken vis in zoetzure saus. Dit was echt heel lekker!

Daarna gingen we volleyballen. Ik heb geprobeerd maar dit is niet echt mijn ding. Ik heb me wel geamuseerd en geprobeerd om zo goed mogelijk mee te doen. De anderen hebben me wel wat geholpen. Zo heb ik ondertussen weer iets bijgeleerd. We kregen van al dat sporten in dat hete weer het heel warm. We gingen dus vlug onze zwemspullen nemen en namen een verfrissende duik in de stroomversnelling. We wasten ook onze haren. Rond 5 uur vertrokken we naar een eilandje iets verderop. Dat heet ‘Jaw Jaw’. Dit is een eiland/dorp van ongeveer 800 mensen. Het zijn Marrons dat daar wonen. Het is een redelijk nieuw dorp, het bestaat nog maar een 50 jaar en ze hebben nog maar een 2 jaar echt stroom/elektriciteit. Dit was wel raar om te horen en deze stroom werkt pas vanaf 7 uur ’s avonds dus in de dag is er helemaal geen. Het is één van de meest ontwikkelde dorpen in het binnenland. Als ik dit zag dan dacht ik meteen hoe erg het wel niet moet zijn in de andere dorpen. Onze gids had ook goed op voorhand gezegd dat we echt geen foto’s mochten maken. We mochten er wel maken van de omgeving maar niet van de mensen. De mensen leven hier echt in hun gemeenschap. Ze willen dus niet op de foto komen wat ik ook heel begrijpelijk vind. We kregen een rondleiding op het eiland. Zo zagen we een schooltje. Deze klassen zagen er echt veel beter/mooier uit als deze waar wij staan, vind ik persoonlijk. Dat was wel even verschieten. Verder zagen we ook nog een soort ziekenboeg. Sergio vertelde ook over hoe ze met gestorven mensen omgaan maar dit heb ik niet helemaal begrepen. Er was een soort hut waar ze eerst moesten verblijven en dan was er ook een gedenkplaats waar ze gingen bidden en alle slechte krachten konden achterlaten maar van deze zaken mochten we ook geen foto’s nemen.

Op het einde kregen we nog de kans om enkele doeken te kopen. Sommigen hebben dit gedaan. Als we op het eiland toekwamen, stelde een vrouw voor om ’s avonds voor ons te komen dansen. Ze vroegen hier wel iets voor maar de hele groep zag dit wel zitten. We spraken dus tegen 9 uur af.

We keerden met onze boot terug naar ons eiland.

Daar gingen we weer smullen van een heerlijke soep die onze kokkin, Euridice, voor ons maakte.

We gingen nog eens opnieuw naar de tarantula’s kijken en maakten nog enkele foto’s.

Daarna gingen we weer gezellige bij het kampvuur zitten. Het was weer een gezellige avond maar ik maakte het toch niet zo laat als de dag voordien. Rond 12 uur lagen we in ons bedje. We spraken af om onze wekker tegen 6 uur te zetten om de zonsopgang te zien.

Als onze wekker afliep, hoorden we het keihard regenen. We beslisten dus om te blijven liggen en zetten onze wekker een uurtje later want tegen 7 uur gingen we proberen om piranha’s te vissen. Als onze wekker dan afliep, was het nog steeds aan het regenen. Dus bleven we nog steeds liggen. De rust deed wel deugd. We stonden dan maar op als het tijd was om te gaan ontbijten. Dit was ook weer super! Daarna gingen we toch een poging ondernemen om te gaan vissen. Na veel proberen is er toch niets uitgekomen. Sergio vertelde dat dit kwam door de vele regen en omdat het al veel later op de dag was. Ik vond het wel leuk om te doen. Soms voelde je iets trekken en dan kreeg je even een euforisch gevoel meteen gevolgd door een teleurstelling want je had toch niets beet. Op zich was het wel een leuke voormiddag. We hadden ondertussen ook een leuke babbel en spotten ook nog enkele brulapen. De natuur is hier zo geweldig!

Na onze vruchteloze vangst, gingen er nog enkelen volleyballen. Ik ging er mij niet meer aan wagen en keek toe. Daarna gingen we allemaal nog een laatste duik nemen in onze jacuzzi. Dan was het tijd voor een laatste middagmaal. Vervolgens pakten we onze spullen en hebben we de boot terug ingeladen. Om 2 uur 30 verlieten we het rustige vakantie-eiland en keerden we terug naar het drukke Paramaribo.

Het was weer een lange busrit terug maar ik rustte onderweg even uit. Net als alle anderen. Rond 5 uur 30 waren we terug in ons huisje. Daar wachtte een nieuwe huisgenoot op ons. Ze was heel blij ons te ontmoeten want ze was dus toegekomen als er niemand meer was. Ze heet Samira. Ze was echt heel spontaan. Ze vertelde wel meteen dat ze hier niet zo lang zou blijven want dat ze normaal in een ander huisje zou zitten. Wel jammer want het is hier precies steeds een heen en weer geloop van studenten en vrijwilligers.

We maakten dus uitgebreid kennis met haar en vertelden over onze trip. Zij vertelde ook al wat ze allemaal had meegemaakt. Ze is namelijk op rondreis voor 7 maand.

Later op de avond gaven we alle foto’s van het voorbije weekend nog aan elkaar door. Ik kroop op tijd in mijn bed want ik was best wel moe.