SarahGoesToSuriname: Op de luchthaven (Schiphol)

Ik had maar een korte nacht achter de rug. Ik had vrijdagavond echt nog een heel leuk moment voor dat ik vertrok. Samen met mijn beste vriend, mijn broer en zijn vriendin en mijn ouders maakten we het gezellig. Het afscheid viel zwaar waardoor ik maar om 2 uur 45 in mijn bed lag. Een kleine 2 uur later was het tijd om op te staan. Dit was wel vermoeiend. Toen drong het echt tot me door dat ik alles voor 3 maand ging achter laten. We kwamen ruim op tijd aan op de luchthaven in Schiphol.

Op de luchthaven was alles wel heel spannend. Ik was nog nooit op een luchthaven geweest dus alles was zo onbekend. We moesten overal wel lang aanschuiven. Als we enkele nog onze handbagage moesten laten controleren, was het moment daar om afscheid te nemen op de vluchthaven. Dit was echt wel moeilijk.

Als we de laatste douane dan voorbij kwamen, zeiden ze dat mijn handbagage te groot was. Ik schrok wel even. Ze gingen deze bij de andere bagage zetten. Ik vond dit raar. Ik hoopte dus dat alles veilig en wel zou mee zijn. Ons vliegtuig had een halfuurtje vertraging. Als we eindelijk mochten opstappen, werd ik toch wel weer zenuwachtiger. ‘Nu kunnen we echt niet meer terug’, dacht ik toen. Het opstijgen op zich viel goed mee.

We werden hier wel goed verzorgd. Ik viel van de ene verbazing in de andere. Ik had wel al veel gehoord over hoe het ging gaan maar nu mocht ik het zelf meemaken. Eerst kwamen ze met een drankje en een soort nootjes. We kregen nog 3 maaltijden en een ijsje. We kregen ook voldoende te drinken. Ik heb tijdens de vlucht ook wat gerust. Ik kon me ook vermaken met enkele spelletjes en een film. De landing verliep ook vlot. Als we uitstapten, voelde je meteen de warmte op je afkomen. Dan moesten we weer nog eens gaan kijken voor een stempel in ons internationaal reispas.

Toen moesten we onze bagage ophalen. Ik was natuurlijk heel opgelucht als ik zag dat mijn 2 valiezen daar op de band lagen. We werden dan naar het busje gebracht die ons naar ons huisje ging brengen. Dit was ook nog een lange tocht. We konden ondertussen al kennis maken met de hevige regenbuien die hier kunnen voorkomen.

Ik vond het heel confronterend om door de stad te rijden. De verschillende huisjes die je daar passeerde. Je ziet echt dat er hier een heel groot standenverschil is.

We werden als laatste met de bus afgezet. Kim en ik verblijven nu nog even in een andere woning dan was voorzien.

Als we toekwamen werden we heel hartelijk ontvangen door 8 meisjes die in dit studentenhuis al verblijven. Ze hielpen ons meteen met de bagage en zorgden ervoor dat we onze klamboe (= muskietennet) konden ophangen. Dit zorgde voor mij weer al een beetje voor stress. De klamboe die ik mee heb is te klein. Gelukkig kreeg ik er één van een meisje, Sanne, die hier al een hele tijd is. Ze hielp me om hem te instaleren en gaf ons een gerust gevoel. We kregen ook enkele lekkere dingen om de eten voor de eerste dag. Ik zag onze contactpersoon, Tjitra, nog voor dat ik ging slapen. Ze vertelde dat we de dag nadien om 9 uur 30 een citytour gingen maken. Daarna zouden we nog enkele afspraken maken. Ik ging dan mijn eerste Surinaamse nacht tegemoet. Ik heb wel kunnen rusten maar heb niet zoveel geslapen. Dit komt waarschijnlijk door de warmte en toch wel een tijdsverschil van 4 uur.

Enkele foto's van ons huisje nu in de Berliozstraat. Op 3 maart zouden we naar een huisje in de Mozartstraat gaan. We verblijven hier dus maar voor 2 weken.