Maandag, 17 februari

Deze nacht iets beter geslapen. Eigenlijk heb ik best wel goed geslapen. Ik begin ook wat meer aan de warmte te wennen, heb ik het gevoel. Het is en blijft natuurlijk een hele dag puffen! Vandaag haalde de thermometer toch wel een 36 graden.

We hadden samen met Tjitra een afspraak bij onze stageschool in de Petuniastraat. We reden samen met haar naar daar. Het gesprek bij de directie duurde eigenlijk helemaal niet lang. We waren op een kwartiertje weer buiten. We spraken af dat we woensdag de eerste keer komen observeren. Dan gaan we eindelijk kunnen zien hoe ze daar alles aanpakken. Ik kijk er echt naar uit!

We noteerden ook de weg zodat we in het vervolg weten hoe we hier met de fiets naar toe kunnen. Het is een 7 kilometer fietsen van ons huisje naar de stageschool.

Daarna bracht Tjitra ons naar de vreemdelingenpolitie waar we ons visum konden verlengen tot 8 mei. We werden daar opgehaald door een taxichauffeur. Het was Diego. Hij heeft ons al verschillende keren vervoerd. We moesten wel een uurtje wachten voor hij daar was. Zo hadden Kim en ik even tijd om een beetje te praten. We waren ook wel een beetje de toerist aan het uithangen door foto’s te trekken.

Wat hier ook typisch, is dat je veel loslopende honden ziet. Dit is voor de mensen die me kennen, geen lachertje. Ik heb namelijk wel erg veel schrik voor honden.

Als we dan door Diego werden thuisgebracht, wouden we eigenlijk nog naar de winkel gaan maar daar is het niet meer van gekomen. Kim en ik hebben allebei nog een beetje op skype gezeten waardoor het ineens wel laat was geworden. Het was dan te laat om nog tot daar te fietsen want het zou al donker geweest zijn voor we zouden terug zijn. Dit is echt niet aangeraden om hier in het donker te fietsen.

We hebben dus beslist om morgen naar de winkel te gaan.

Vanavond hadden een paar meisjes voor het avondeten gezorgd. Ze maakten een heerlijke spaghetti voor ons. Kim en ik stelden voor als wij toch morgen naar de winkel gingen dat wij voor het eten zullen zorgen. Wat het zal worden, weten we nog niet. We zullen zien wat er in de winkel is (= grapje voor thuis ;) )

We speelden nog een leuk spelletje en werkten nog een beetje aan onze blog. Morgen zijn we nog een dagje thuis en woensdag gaan we de eerste keer observeren.

Nog even dit..

Voor dat we gingen slapen kregen we nog een bezoekje van ‘meneer de pad’. Hij sprong voor mijn voeten ons huis binnen. Ik haalde meteen de andere erbij. Zo een grote pad hadden ze hier nog nooit gezien. We hebben hem dan succesvol naar buiten gekregen. Toen konden we pas echt gaan slapen.